از باغ می برند چراغانی ات کنند/ تا کاج جشن زمستانی ات کنند

پوشانده اند صبح تو را ابرهای تار/ با این بهانه که بارانی ات کنند

یوسف به این رها شدن ازچاه دل مبند/ اینبار می برند که زندانی ات کنند

ای گل گمان نکن به شب جشن می روی/ شاید به خاک مرده ای ارزانی ات کنند

یک نقطه بیش فرق بین رحیم و رجیم نیست/ ازنقطه ای نترس که شیطانی ات کنند

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست/ گاهی بهانه ایست که قربانی ات کنند

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: